Η εξαφάνιση των ειδών στη σύγχρονη εναλλακτική μουσική – Ρευστά τα όρια μεταξύ των ταυτοτήτων
Αν είμαστε ειλικρινείς, το είδος «εναλλακτικό» δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, σίγουρα, μπορεί να υπήρχε ένα είδος που κατηγοριοποιούσε τις μπάντες που είχαν μείνει μακριά από την εποχή τους, αλλά πώς θα έπρεπε να διαφοροποιήσουμε καλλιτέχνες που εμπίπτουν σε αυτό το είδος όταν όλα πάνε σε ξεχωριστές κατευθύνσεις στο άλμπουμ κάθε καλλιτέχνη;
Αυτός ο γενικός όρος μπορεί να μην είναι τόσο σχετικός όσο όταν πρωτοεμφανίστηκε, αλλά το μέλλον του «είδους» μπορεί να καταργήσει εντελώς το στυλ.
Πριν ρίξουμε μια ματιά στις σύγχρονες μουσικές τάσεις, ας επιστρέψουμε λίγο στο πότε κυριαρχούν οι εναλλακτικές λύσεις στο mainstream. Αφού έγιναν γνωστοί ως τα μεγαλύτερα underground συγκροτήματα στη σκηνή, μπάντες όπως οι Pixies και οι Sonic Youth θα μπορούσαν σίγουρα να θεωρηθούν οι ιδρυτές του alternative για αυτό που έκαναν σε σύγκριση με καλλιτέχνες όπως ο Sting και ο Cyndi Lauper στα charts. Μόλις οι Nirvana κυρίευσαν τον κόσμο στη δεκαετία του 1990, όμως, κάτι άρχισε να αλλάζει.
Ξαφνικά, τα μεγαλύτερα ονόματα σε αυτό το νέο είδος μουσικής έλαβαν το μερίδιο τους στα charts, με το MTV να δίνει «αέρα» σε όλους: από τους Counting Crows μέχρι τους Smashing Pumpkins και τους Butthole Surfers.
Παρόλο που π.χ. ο Damon Albarn είδε μερικά από τα μεγαλύτερα χιτ του ως ροκ σταρ με τους Blur, κάθε άλμπουμ των Gorillaz εξακολουθεί να μοιάζει ότι ξεπερνά τα όρια του εναλλακτικού ήχου και πλέον φτάνει στην ποπ.
Και μετά υπάρχει η Billie Eilish, η οποία φαίνεται να είναι η επιτομή του «ρευστού» όσον αφορά τα μουσικά είδη. Παρόλο που υπάρχει σίγουρα μια gothic αισθητική στην πρώιμη δουλειά της, η μουσική της τείνει να κυμαίνεται ανάμεσα σε ηλεκτρονικά, glitchy beats βιομηχανικού στυλ, μπαρόκ ποπ και ροκ εν ρολ όλα κάτω από την ίδια στέγη. Το στυλ της τραγουδοποιίας της είναι σταθερό, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει ειλικρινά ότι όλα αυτά τα είδη πρέπει να υπάρχουν μέσα σε έναν μόνο καλλιτέχνη.
Και πάλι, μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της εναλλακτικής μουσικής όλα αυτά τα χρόνια έχουν κάνει συνήθεια να πηγαίνουν κόντρα στο ποτάμι ή να ανακατεύουν τη φόρμουλα τους. Απλώς κοιτάξτε τι έχουν κάνει βετεράνοι όπως οι Paramore, περνώντας από το pop-punk ξεκίνημά τους στο ανθισμένο σταδιακό ροκ μέχρι το ποπ που εμπλουτίστηκε από τη δεκαετία του 1980 στο post-punk κατά τη διάρκεια της καριέρας τους.
Και όταν εξετάζουμε τι αποτελεί αυτό το είδος μουσικής σήμερα, αυτό θα μπορούσε να ισχύει για οποιονδήποτε, από τους Vampire Weekend μέχρι την Beyoncé. Αυτοί οι καλλιτέχνες σίγουρα δεν φαίνεται να ταιριάζουν στο ίδιο στυλ μουσικής, αλλά αυτό μπορεί να είναι το σημείο πίσω από το γιατί τα είδη μάλλον εξαφανίζονται σταδιακά.
Το να είσαι «εναλλακτικός» έπαψε έκτοτε να αφορά ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής. Πλέον είναι περισσότερο μια αισθητική ταμπέλα που απλά βάζεις στη δουλειά σου για να κατηγοριοποιηθεί από κάποιον αλγόριθμο και μάλλον δεν έχει και πολύ σημασία στο τέλος της ημέρας.
Με πληροφορίες από: Examining the disappearance of genre in modern alternative music
