Το θρυλικό τραγούδι «I Will Always Love You», κλείνει τα 50 – Galaksias Portal News
Σκεφτείτε την Ντόλι Πάρτον να βιώνει το δικό της «εύρηκα» ένα απόγευμα του 1973 όταν σε μια έκλαμψη έμπνευσης έγραψε δύο κλασικά τραγούδια το ένα μετά το άλλο.
Πρώτα ήρθε το Jolene – μια επιτυχία που καθόρισε την καριέρα της Ντόλι Πάρτον, και το επόμενο το I Will Always Love You.
Το τρυφερό αυτό τραγούδι, γιορτάζει τα 50 χρόνια από την κυκλοφορία του και παραμένει ένα από τα λιγότερο γνωστά της κομμάτια, παρά το γεγονός ότι σαρώνει για μισό αιώνα. Ήταν η διασκευή της Whitney Houston, που ηχογραφήθηκε για το soundtrack της ταινίας The Bodyguard το 1992, που ανέδειξε το τραγούδι σε κλασικό.
“Θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, όπως ελπίζω να έχει και στη δική σας”, έγραψε η Parton στο Instagram την Τρίτη (13.03.2024) με αφορμή την επέτειο.
Το επόμενο πρωί μετά την έμπνευσή της, μπήκε στο γραφείο του τραγουδιστή της country, Porter Wagoner και του ζήτησε να καθίσει. “Τραγούδησα το τραγούδι μόνη μου στο γραφείο του – μόνο εγώ και η κιθάρα μου”, είπε στο Stern.
Δάκρυα κύλησαν από το πρόσωπό του πίσω από το γραφείο. “Αυτό είναι το καλύτερο τραγούδι που έχεις γράψει ποτέ”, της είπε.
Ραγίζοντας την καρδιά του Elvis
Ένα χρόνο αργότερα, τα δύο τραγούδια της Πάρτον από εκείνη την πλούσια συνθετική συνάντηση είχαν γίνει και τα δύο νούμερο ένα singles της κάντρι στις ΗΠΑ και είχε αρχίσει να κερδίζει το mainstream ποπ κοινό.
Τότε τηλεφώνησε ο Elvis Presley – είχε ακούσει το I Will Always Love You και ήθελε να ηχογραφήσει μια διασκευή.
“Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ενθουσιασμένη είμαι γι’ αυτό”, του είπε. “Αυτό είναι το σπουδαιότερο πράγμα που μου έχει συμβεί ποτέ ως τραγουδοποιός”.
Όμως το βράδυ πριν από την ηχογράφηση, ο διαβόητα σκληρός μάνατζέρ του, ο συνταγματάρχης Τομ Πάρκερ, τηλεφώνησε στην
Πάρτον και της είπε ότι ο Πρίσλεϊ δεν θα ηχογραφούσε το τραγούδι αν δεν της έδινε τα μισά από τα συνθετικά δικαιώματα.
Επιδεικνύοντας την ίδια σκληρή επιχειρηματική αντίληψη που την έκανε να απομακρυνθεί από τον Wagoner για να βρει σόλο επιτυχία, η Parton ανάγκασε τον εαυτό της να πει όχι.
“Είπα, ‘Δεν μπορώ να το κάνω αυτό’”, είπε στο Stern. “Φυσικά έκλαιγα όλη νύχτα γι’ αυτό”.
Ο Σωματοφύλακας που απογείωσε το τραγούδι
Το 1975, λίγο αφότου η Πάρτον κυκλοφόρησε αρχικά το I Will Always Love You, ο Λόρενς Κάσνταν έγραψε το σενάριο για το The Bodyguard, ένα ρομάντζο με πρωταγωνιστή έναν πρώην πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών να ερωτεύεται την ποπ σταρ που έχει προσληφθεί να προστατεύει.
Χρειάστηκαν 17 χρόνια για να ευθυγραμμιστούν τα αστέρια και ο Κέβιν Κόστνερ και η Γουίτνεϊ Χιούστον, μια πραγματική ντίβα της μουσικής και ένας λαοφιλής σταρ, να μεταφέρουν την ιστορία στη μεγάλη οθόνη το 1992 – με το I Will Always Love You στο soundtrack. (Η ίδια η Πάρτον είχε προσπαθήσει, ερμηνεύοντας το τραγούδι στην οθόνη μαζί με τον Μπερτ Ρέινολντς στην ταινία The Best Little Whorehouse in Texas του 1982. Η επανηχογραφημένη κινηματογραφική εκδοχή βρέθηκε και πάλι στην κορυφή του country chart του Billboard, κάτι που έγινε για πρώτη φορά εκείνη την εποχή, αλλά δεν κατάφερε να μπει στο κύριο top 40).
Ήταν ο Costner, σύμφωνα με τη στήλη The Number Ones του Stereogum, που πρότεινε στη Houston να τραγουδήσει ένα country τραγούδι.
Επικράτησε σκεπτικισμός, αλλά έπειτα από μια κασέτα με πιθανά τραγούδια, μεταξύ των οποίων και η διασκευή της Linda Ronstadt το 1975 στην ταπεινή μπαλάντα της Parton. Ο παραγωγός David Foster την επεξεργάστηκε σε ένα μελαγχολικό, τελικά κλιμακούμενο tour de force που άφησε τη φωνή της Houston να ξεσπάσει.
Η Whitney Houston δήλωσε στο περιοδικό Rolling Stone ότι πίστευε ότι η Parton ήταν “μια φοβερή τραγουδίστρια”, προσθέτοντας ότι “ανησυχούσε” για το πώς θα αισθανόταν για τη διασκευή.
Πρόσθεσε ότι σήμαινε πάρα πολλά όταν η Parton είπε ότι ήταν “συγκλονισμένη” από την εκδοχή της..
Το a capella άνοιγμά της, που συμπεριλήφθηκε και πάλι κατόπιν πρότασης του Costner για να ταιριάζει καλύτερα στην ταινία, χτίζεται μέχρι τον τελευταίο στίχο και τη νότα της Houston που σπάει τα πνευμόνια.
“Μετατρέπει αυτό που η Dolly περιέγραψε ως “ένα απλό τραγούδι για τα πάντα και το τίποτα” σε μια μνημειώδη μπαλάντα δύναμης που συγκεντρώνει όλη την ενέργεια ενός αεροπλάνου που απογειώνεται”..
