Οι «ταλΙΒΑΝ» είναι οι «Εφιάλτες» τού Παναθηναϊκού – Galaksias Portal News

Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

*** Μιζέρια. Τοξικότητα. Εμμονή.
Δείξε μου ποιον προπονητή θαυμάζεις, να σού πω τι οπαδός είσαι.
Ακροβολισμένα όντα που παραπέμπουν σε θρίλερ·
ο ψυχωσικός γείτονας -μόλις πέφτει η νύχτα- κλείνει τα φώτα στο δωμάτιό του
και στήνεται πίσω από τις γρίλιες
μπας και ξεκλέψει κάποια στιγμή ιδιωτικότητας
από τη σέξι φοιτήτρια που ζει στο απέναντι διαμέρισμα.
Ξαναμμένος και κάθιδρος, με σκοτεινό βλέμμα και με επικίνδυνες προθέσεις,
ηδονίζεται από την αναμονή, ηδονίζεται από την «Κλειδαρότρυπα»,
ηδονίζεται από την ανικανότητά του να διεκδικήσει την Ηδονή,
φτάνει να αισθάνεται μίσος για το ανυποψίαστο αντικείμενο τού πόθου του
και καταλήγει εν τέλει να είναι σεξουαλικά εξαρτημένος από τη Γρίλια.

Ακροβολισμένα όντα που δηλώνουν «Παναθηναϊκοί»,
αλλά από την 26η Δεκεμβρίου και εντεύθεν εκλιπαρούν να αποτυγχάνει ο Παναθηναϊκός
ώστε να επιβεβαιώνεται η παθολογική λατρεία τους για τον τέως προπονητίσκο τής ομάδας.
Μία ιδιότυπη ποδοσφαιρική παραφροσύνη,
η οποία θυμίζει τον Άντονι Πέρκινς ως «Νόρμαν Μπέϊτς» στην ταινία «Ψυχώ»,
που αρέσκεται να συνομιλεί με τον σκελετό τής νεκρής μητέρας του
(κι ας την έχει δολοφονήσει ο ίδιος).
Ο «ταλΙΒΑΝισμός» σε πλήρη εξέλιξη…

*** Ήταν 2 Οκτωβρίου 2ο23
-ήτοι, σχεδόν τρεις μήνες πριν από την αλλαγή στον πράσινο πάγκο-
όταν εμπνεόμουν τον όρο «ταλΙΒΑΝ»
και ανηρτούσα πόνημα με τίτλο «Ο ταλΙΒΑΝισμός αποκεφαλίζει τον Παναθηναϊκό»
και με υπότιτλο «Όταν ένας μέτριος προπονητής αποθεώνεται από τη Μάζα»
(https://www.zougla.gr/sports/o-talivanismos-apokefalizei-ton-panathinaiko/).
Ναι, βάσει τής λογοτεχνικής και δημοσιογραφικής εμπειρίας μου,
εγνώριζα ότι επρόκειτο για «πιασιάρικη» ατάκα με εξασφαλισμένη επιτυχία,
αλλά δεν υποψιαζόμουν ότι είχα επινοήσει μία ορολογία
που θα καταγραφόταν ανεξίτηλα στην Ιστορία τού Παναθηναϊκού
ως η απόλυτη μονολεκτική συμπύκνωση τού πιο σαθρού μαζικού φαινομένου
που έχει πλήξει τον σημαντικότερο Σύλλογο τής Ελλάδας.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Και βεβαίως, από τη στιγμή τής έλευσης τού Φατίχ Τερίμ,
δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι ο επιτυχημένος Τούρκος τεχνικός
θα έπρεπε να αντιμετωπίσει -πρωτευόντως- τον Εχθρό που υπήρχε εντός των τειχών.
Ένας εχθρός που συστήνεται ως «σύμμαχος», ως «φίλος», ως «φίλαθλος», ως «οπαδός».
Ένας εχθρός που καμώνεται τον χαρούμενο στις χαρές και τον λυπημένο στις λύπες.
Ένας εχθρός που κρύβεται λυπημένος στις χαρές και εμφανίζεται χαρούμενος στις λύπες.

*** Ο Παναθηναϊκός επέτυχε την Τετάρτη μία ανεπανάληπτη πρόκριση στον Τελικό Κυπέλλου
-μετά από συγκλονιστική εξέλιξη στον επαναληπτικό αγώνα με τον Π.Α.Ο.Κ.-
αλλά η δυσμενής διακύμανση που είχε το σκορ κατά τη διάρκεια τής αναμέτρησης
(όπως κι η δυσμενής διακύμανση που επανειλημμένα υπήρξε και στη διαδικασία των penalties),
επέτρεψαν σε πλείστους νοσταλγούς τής πρότερης κακομοίρικης κατάστασης
να εμφανιστούν λαύροι και να ξιφουλκήσουν,
καθώς υπήρξαν ουκ ολίγες στιγμές που εφάνταζε σίγουρος ο Αποκλεισμός.
Εν τέλει, τα πράγματα δεν πήγαν’ «κατά κατάραν»,
οπότε οι θλιβεροί «Παλαιοπαναθηναϊκοί» κρυφτήκανε στα δυσώδη λαγούμια τους
και περιμένανε -έμπλεοι λυσσαλέας νεύρωσης- την επόμενη ευκαιρία για «μνημόσυνο».

Στις 23 Φεβρουαρίου -δηλαδή, την περασμένη Παρασκευή-
ανήρτησα το εκτενώς αποθεωτικό πόνημα με τίτλο «Sex and Dragowski and Rock (’n’ Roll)»
και με υπότιτλο «Όταν το Θαύμα γίνεται Κάρμα!»
(https://www.zougla.gr/sports/sex-and-dragowski-and-rock-n-roll/).
Εκεί, λοιπόν, όπως ρητώς προανήγγελλα
-και βεβαίως, χωρίς να υποψιαζόμουν την απρόσμενη γκέλα με την ουραγό Κηφισιά-
θα προέβαινα σε στοιχειοθετημένο δημοσίευμα
για τη συμπεριφορά που επέδειξαν οι «ταλΙΒΑΝ» στο ματς με τον «Δικέφαλο τού Βορρά».

Αφιέρωσα δεκάδες ώρες εργασίας και ενδελεχούς έρευνας,
προκειμένου -υπό το «Πρίσμα τής Σφαιρικότητας»-
να συλλέξω όλα τα δέοντα στοιχεία που θα καθιστούσαν αδιαμφισβήτητα τα συμπεράσματα.
Ανέτρεξα σε όλα τα σχετικά hashtags και σταχυολόγησα όλα τα επίμαχα tweets
(αρχικώς είχα ξεκινήσει να σάς τα παρέθετα εδώ,
αλλά διεπίστωσα ότι το ρεπορτάζ θα προσελάμβανε τερατώδεις διαστάσεις
που θα καθιστούσαν ανέφικτη την προσηλωμένη και ουσιώδη ανάγνωση),
οπότε θα σάς αναφέρω τις κεντρικές διαπιστώσεις,
που τεκμηριώνονται από την αμείλικτη και αποστομωτική Στατιστική.

Κατά τη διάρκεια τού αγώνα, λοιπόν,
53 διαδικτυακοί χρήστες προέβησαν σε εκατοντάδες αναρτήσεις
(με τις επακόλουθες χιλιάδες αλληλεπιδράσεις),
όπου έκαναν ευφημιστικές μνείες στον τέως προπονητή τού Π.Α.Ο.,
συνοδευόμενες από αρνητικά-υποτιμητικά-προσβλητικά-ρατσιστικά σχόλια
που είχαν ως στόχο τον νυν κόουτς τής ομάδας, Φατίχ Τερίμ,
και αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο λόγω τής εξέλιξης τού ματς.
Το πρώτο τσουνάμι οχετώδους παραληρήματος
είχε ως ιδανική αφορμή το 0-1 που επέτυχε ο Ζίβκοβιτς στο 72ο λεπτό,
το 0-2 που επέτυχε ο Κεντζιόρα στο 105ο λεπτό ήρθε να ενισχύσει το αμόκ,
το γκολ τού Λημνιού στο τελευταίο δευτερόλεπτο τού ματς
δεν ήταν ικανό να κατευνάσει την κομπλεξική και υστερική μάζα,
οι μάσκες είχαν πλέον πέσει οριστικά
και αποδεικνυόταν ότι οι διαμαρτυρόμενοι -στην πλειονότητά τους-
είχαν απολύτως εγωμανή, ευτελή και ενδοτικά κίνητρα.
Όχι, ουδόλως νοιάζονταν για τον Παναθηναϊκό,
παρά μόνον για το πρόσωπο που ενσαρκώνει την προσωπική μιζέρια τους·
έτσι, η αδιανόητη πολλαπλή ανατροπή που κατέφερε το «Τριφύλλι»,
επέτεινε την οργή τους και κοντέψανε να πάθουνε αναρρόφηση από το μίσος τους,
καθώς το εκπληκτικό αποτέλεσμα τούς διέλυε το ισχυρό άλλοθι που χρειάζονταν
και τούς απηγόρευε να ολοκληρώσουν την προμελετημένη ανθρωποφαγία τους.

Από τούς 53 που ισχυρίζονταν ότι κόπτονταν για τον Παναθηναϊκό,
οι 21 αυτοψεκάστηκαν με «Εξαφανιζόλ» άμα τη λήξει τής μνημειώδους αναμέτρησης.
Κατακτά η ομάδα σου τέτοιαν ανεπανάληπτη πρόκριση
κι εσύ εξαφανίζεσαι χωρίς να πεις μία θετική κουβέντα,
χωρίς να εξωτερικεύσεις ένα θετικό συναίσθημα.
ταλΙΒΑΝισμός. Σκουπιδαριό. Προδοτίλα. Σαπίλα.

Από τούς εναπομείναντες 32,
οι 17 είχαν διάθεση -μετά από τέτοια κοσμογονική βραδιά-
μόνο για αρνητικά, ύπουλα και μεσοβέζικα σχόλια.
Η απόγνωσή τους ήταν έκδηλη,
το γεγονός ότι ο Φατίχ Τερίμ -αποκλείοντας Ολυμπιακό και Π.Α.Ο.Κ.-
έχει πλέον τεράστιες πιθανότητες να φτάσει σε θριαμβευτική κατάκτηση τού Κυπέλλου Ελλάδος
και να σβήσει το μοναδικό χειροπιαστό επιχείρημά τους
για τις (δήθεν) ικανότητες τού λατρεμένου τέως προπονητίσκου τους,
επέφερε σπασμωδικότητα και άθελη αποκάλυψη των ποταπών μύχιων σκέψεών τους.
Δριμείες επικρίσεις για την εμφάνιση τού Π.Α.Ο.,
δριμείες επικρίσεις για τις προπονητικές επιλογές,
τοποθετήσεις που εκπέμπουν ψυχρότητα και απέχθεια,
ρητορική βγαλμένη από τα πιο αντιπαναθηναϊκά χαμαιτυπεία.
Ναι, τα ίδια όντα που προ μηνών πανηγυρίζανε έξαλλα τις ανθυπο-επιτυχιούλες,
ναι, τα ίδια όντα που προ μηνών είχαν μία δικαιολογία για κάθε προπονητικό έγκλημα,
ναι, αυτά τα ίδια αποκρουστικά όντα έφτασαν μέχρι και να δηλώνουν αναισχύντως
ότι δεν είχαν χαρεί με ετούτην την ιστορική πρόκριση
και να αναπολούν την «μπαλάρα» που λένε ότι έβλεπαν πριν έρθει ο Τερίμ στην ομάδα.
Μάλιστα, η κατάσταση έχει φτάσει πια σε τέτοιο ψυχασθενικό σημείο,
που αυτά τα αποκρουστικά όντα τολμούν να παρομοιάζουν το μίζερο είδωλό τους
με τον μέγιστο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, με τον αείμνηστο Γιάννη Κυράστα,
μέχρι και με τον εμβληματικό Γιούργκεν Κλοπ
(όσο κι αν σάς φαίνονται απίστευτες αυτές οι παλαβές συγκρίσεις,
σάς διαβεβαιώ -καθώς έχω βιώσει ιδίοις όμμασιν τη σουρεαλιστική εμπειρία-
ότι είναι υπαρκτές και ουδόλως χιουμοριστικές).

«Είναι άδικο το αποτέλεσμα. Έπρεπε να περάσει ο Π.Α.Ο.Κ..
Μάς είχε πατήσει σε ολόκληρο το ματς και έπρεπε να αποκλειστούμε.».
Παρέλαση έκαναν τα άτιμα αφηγήματά τους
και -διαβάζοντάς τα- σού δινόταν η αίσθηση
ότι για πρώτη φορά στην Παγκόσμια Ιστορία τού Ποδοσφαίρου
μία ομάδα είχε περάσει στον τελικό κάνοντας δύο ήττες σε νοκ-άουτ ζευγάρι.
Λες και το 0-1 στην «Τούμπα» ουδέποτε συνέβη.
Λες και ο Π.Α.Ο.Κ. δεν είχε πάρει «σβηστά» την πρόκριση στη «Λεωφόρο»,
όταν ήταν πέρυσι στον πάγκο κάποιος άλλος.

«Δεν έπρεπε να περάσουμε. Ήμασταν πολύ τυχεροί.
Ο Λημνιός έσωσε τον Τερίμ. Ο Ντραγκόφσκι έσωσε τον Τερίμ.».
Μιλάμε για αναίσχυντα όντα,
που επί δυόμισι χρόνια
-όταν ο Μπρινιόλι και ο Ιωαννίδης ξελασπώνανε μονίμως τον τέως προπονητίσκο-
ξεσπούσανε σε έξαλλα πανηγύρια
και πιστώνανε όλες τις «τυχερές στιγμές» στις ικανότητες τού ειδώλου τους,
αναμασώντας τα τσιτάτα «Ο Στρατηγός Ιβάν», «Ο Ιβάν ξέρει», «In Ivan we trust».

Τα θλιβερά «ορφανά» που λέγονται «ταλΙΒΑΝ»,
μολύνουν την ατμόσφαιρα με την τοξική κλάψα τους
και μεταφέρουν αφόρητη αρνητική ενέργεια στο Γήπεδο, στο Διαδίκτυο, παντού
(όσο για τούς υπόλοιπους 15 από τούς 53, που όντως πανηγυρίσανε για την πρόκριση,
είναι αξιοσημείωτο ότι ουδείς έκανε την ελάχιστη εύφημη αναφορά στον νυν προπονητή,
παρά μόνον περιορίζονταν σε γενικόλογες θριαμβολογίες
ή σε σεξιστικές ύβρεις προς τις ανταγωνίστριες ομάδες).

Συνελόντι ειπείν,
τα θλιβερά «ορφανά» που λέγονται «ταλΙΒΑΝ»,
πρεσβεύουν την άρρωστη αντίληψη ότι η «Χαρά τού Παναθηναϊκού»
οφείλει να εξαρτάται αποκλειστικώς από τον μίζερο τέως προπονητίσκο,
εξ ου και μαγαρίζουν -με την υποκρισία τους- τις λέξεις «Μακάρι» και «Κρίμα».
Πίσω από κάθε «μακάρι» που ξεστομίζουν, κρύβεται μία κατάρα σε αναμονή,
πίσω από κάθε «κρίμα» που ξεστομίζουν, κρύβεται μία εκπληρωμένη κατάρα.

*** Κατόπιν τούτων,
ό,τι συμβαίνει μετά την ισοπαλία με την Κηφισιά είναι απολύτως αναμενόμενο.
Τα ακροβολισμένα θρασύδειλα όντα βρήκανε την ιδανική αφορμή
για να επιδοθούν στους σεσημασμένους κορυβαντισμούς τους,
στο Διαδίκτυο γίνεται χλαπαταγή,
η παταγώδης αποτυχία τού Π.Α.Ο. να νικήσει την ουραγό Κηφισιά
συνιστά την απόλυτη ευκαιρία για να διασπείρει χολή το κάθε ούγκανο.
Τώρα, εκτός από τις ύβρεις και τις αρές στον συνήθη ύποπτο Αλαφούζο,
έχει βρεθεί κι άλλο βολικό θύμα για να ξεπλυθεί ο αποτυχημένος τέως προπονητίσκος.

Ο «Τουρκαλάς» φταίει.
Ο «Τουρκαλάς» φταίει για το γηραλέο ρόστερ τής ομάδας,
ο «Τουρκαλάς» φταίει που βρήκε αγύμναστους και βολεμένους παίκτες,
ο «Τουρκαλάς» φταίει για τις φριχτές μεταγραφές τού προκατόχου του,
ο «Τουρκαλάς» φταίει που βρήκε ένα ανεκδιήγητο χάος,
ο «Τουρκαλάς» φταίει που δεν έβαζε τον Σέκενφελντ,
ο «Τουρκαλάς» φταίει που έβαλε τον Σέκενφελντ,
ο «Τουρκαλάς» φταίει για την παντελώς ανόητη κόκκινη κάρτα τού Σέκενφελντ,
ο «Τουρκαλάς» φταίει για το αυτογκόλ τού Αράο,
ο «Τουρκαλάς» φταίει που η απροπόνητη ομάδα τού προκατόχου του
ήταν ημιθανής μετά την -προ τετραημέρου- εξαντλητική αναμέτρηση,
ο «Τουρκαλάς» φταίει που ανεκάλυψε ότι κάτω από το «Χαλί τής Νοικοκυροσύνης»
υπήρχε άγαρμπα και βιαστικά κρυμμένος ένας ποδοσφαιρικός «Χ.Υ.Τ.Α.».

Και βεβαίως,
δεν θα ημπορούσαν να απουσιάζουν από αυτό το σαθρό πλαίσιο
οι αμόρφωτοι-απαίδευτοι-ακαλλιέργητοι-τσάτσοι-γλείφτες-λακέδες δημοσιογραφίσκοι,
οι οποίοι επί δυόμισι χρόνια παρείχαν -διά τής Σιωπής-
εκκωφαντική ασυλία στον τέως προπονητίσκο,
αλλά τώρα -σε μόλις δύο μήνες θητείας τού Τερίμ-
ωρύονται σε κάθε λάθος του και τον κρεμάνε απροκάλυπτα στα μανταλάκια
(με αυτά τα αηδιαστικά εμέσματα, όμως, θα τα πούμε αναλυτικά τις αμέσως επόμενες ημέρες,
καθώς έχω καταγράψει και γνωρίζω όλες τις κατευθυνόμενες μεθοδεύσεις τους).

Επιμύθιο:
Ο Φατίχ Τερίμ υποχρεούται να παραγάγει έργο,
αλλά δεν έχει την παραμικρή υποχρέωση να γιατρέψει σε ελάχιστους μήνες
τα λάθη και τα απωθημένα που ταλανίζουν τον Παναθηναϊκό από το 2011 έως και σήμερα
(πόσω μάλλον, με την απαράδεκτη συμπεριφορά που αντιμετωπίζει μέχρι τώρα).

Εν κατακλείδι, καθίσταται ήδη προφανές,
πως ο ευφυής και επιτυχημένος τεχνικός έχει αντιληφθεί πλήρως
ποιο θλιβερό «σύστημα» παρέλαβε από το ολίγιστο ψευτο-τοτέμ
και -επειδή τώρα μαθαίνει εμπράκτως ποιο είναι το έμψυχο δυναμικό τής ομάδας-
δικαιούται μία εύλογη περίοδο προσαρμογής και αξιολόγησης των δεδομένων.
Επιπροσθέτως δε, είναι εκ των ων ουκ άνευ βέβαιο,
ότι ο Τερίμ -ακριβώς επειδή σέβεται τον εαυτό του και τη φήμη του-
δεν θα διστάσει στο άμεσο μέλλον να προβεί σε δραστικές επιλογές,
που θα πάψουν να θέτουν σε αμφισβήτηση την επαγγελματική επάρκειά του
και θα κόψουν οριστικά την οποιανδήποτε σχέση με την κληρονομηθείσα σήψη.
…

Μιζέρια. Τοξικότητα. Εμμονή.
Δείξε μου ποιοι οπαδοί σε θαυμάζουν, να σού πω τι προπονητής είσαι.
Δείξε μου ποιον προπονητή θαυμάζεις, να σού πω τι οπαδός είσαι.

Οι «ταλΙΒΑΝ» θέλουν να συστήνονται ως ρομαντικοί άνθρωποι
και παίρνουν ευχαρίστως το ρίσκο να θεωρηθούν έως και αιθεροβάμονες,
αλλά στην πραγματικότητα είναι άτομα
που -μέσα από ψευδεπίγραφες λατρευτικές εκδηλώσεις
και πομπώδεις συναισθηματικούς χειρισμούς-
προσπαθούν απεγνωσμένα να κρύψουν την ξεχειλίζουσα μικροπρέπειά τους.
Ένας πολυπληθής μικρόκοσμος, ένας σκαιός συρφετός,
μία αιμοσταγής αγέλη που αυτο-αγιοποιεί τα κανιβαλικά ένστικτά της
και κατόπιν κρύβεται πίσω από μία «γρίλια» παραμονεύοντας για το επόμενο θύμα της.

Μιζέρια. Τοξικότητα. Εμμονή.
Το Πρόσωπο ανακηρύσσεται ανώτερο από την Ομάδα,
χωρίς να υπάρχει οποιοδήποτε πειστήριο που να δικαιολογεί αυτήν την υπέρτατη αναβάθμιση.
Μία ομαδούλα που αποτελείται από μίζερα-τοξικά-εμμονικά άτομα,
ανακηρύσσει το αρεστό της πρόσωπο σε «ανώτερο από την Ομάδα».
Άτομα δίχως όνειρα, άτομα που απλώς ονειροβατούν καθ’ έξιν.
Άτομα που καμώνονται ότι αγαπούν την Ομάδα,
διότι δεν είναι ικανά να διακριθούν -έκαστο εξ αυτών- ως «Μονάδα».
Θρασύδειλα άτομα που ομαδοποιούνται ενώ απεχθάνονται την Ομάδα.
Θρασύδειλα άτομα που χρησιμοποιούν την εκάστοτε ομάδα,
με απώτερο σκοπό να την προδώσουν όταν προκύψει ένα συμφέρον τίμημα.

Ο Παναθηναϊκός επέτυχε την Τετάρτη μία ανεπανάληπτη πρόκριση στον Τελικό Κυπέλλου,
αλλά οι «ταλΙΒΑΝ» ήταν πιο λυπημένοι
κι από τούς -έχοντες «έννομο» συναισθηματικό δικαίωμα- Παοκτζήδες,
πιο λυπημένοι από κάθε αντίπαλο ή ορκισμένο εχθρό.
Οι «ταλΙΒΑΝ» είναι οι «Εφιάλτες» τού Παναθηναϊκού.
ΤΕΛΟΣ.

Ο Αθλητάμπουρας