Ως ανώτερη θεολογική τάξη έπεισε ακόμα και τους άνδρες ερωτευμένους με άνδρες πως η φυσική τάξη στην πραγματική ζωή είναι αυτή της επουράνιας εντολής «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε».
Η ισότητα είναι δικαίωμα, έλεγε ο Balzac, που δεν θα γίνει ποτέ γεγονός, η πατριαρχία όμως αγαπητέ Honoré την έκανε γεγονός.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Όλοι πλέον έχουν δικαίωμα στην πατρότητα και δόξα τω Θεώ, με την ιατρική εξέλιξη και τις εξωσωματικές και τις παρένθετες μητέρες, όλοι μπορούν να αποκτήσουν ένα παιδί για να το ταλαιπωρούν σε όλη του την ζωή, όπως οι δικοί τους γονείς ταλαιπώρησαν τους ίδιους.
Σκέφτομαι άρα υπάρχω, αλλά και γεννάω, άρα ζω.
Οι επιχειρηματίες του σύμπαντος τρίβουν τα χέρια τους, γιατί τώρα θα κάνουν περισσότερα παιδιά ακόμα και αυτοί, που απλά ήθελαν να ερωτευτούν. Ξύπνησαν και οι Κινέζοι, που στην αρχή νόμιζαν πως τα παιδιά προκαλούν φτώχεια και μιζέρια και ανακάλυψαν πως χρειάζονται περισσότερους δούλους και φτωχούς, για να γεμίζουν τα ταμεία της πλήξης και της απληστίας τους με το επιχείρημα, πως η αναπαραγωγή είναι ο μοναδικός νόμος τάξης και ηθικής, παγκοσμίως.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Κάνω παιδιά άρα υπάρχω, έχω σκυλιά άρα είμαι άνθρωπος.
Έχετε προσέξει πως όσο πιο πλούσιος είσαι, τόσο πιο μικρόσωμο σκυλί έχεις; Έτσι είναι οι άνθρωποι, θέλουν δούλους, αν δεν έχουν δούλους κάνουν παιδιά, και αν δε μπορούν παίρνουν σκυλιά.
Τα πολλά παιδιά είναι ευτυχία λένε, και αυτό πέρασε στη μνήμη των ανοήτων πολιτών σαν εντολή (ίσως και η πρώτη) από τις Δέκα του Μωυσή. Αναρωτήθηκα ποιοί κάνουν πολλά παιδιά και είδα πως κάνουν οι πιο φτωχοί και πένητες του πλανήτη μαζί με τους πολύ πλούσιους.
Οι πρώτοι για να τα κάνουν ζητιάνους, όπως στην φτωχή Ινδία που τα τυφλώνουν για να ζητιανεύουν, οι δεύτεροι για να μοιράζουν τον υπερβολικό πλούτο, που έχει συσσωρευτεί.
Σε όλο αυτό το σύμπλεγμα αναπαραγωγής. όπου οι άνθρωποι (τα όρθια άλογα και έλλογα) δεν αναρωτιούνται ποτέ γιατί η φύση επέλεξε τον πιο αφύσικο και δύσκολο τρόπο να
αναπαράγονται οι άνθρωποι, μέσα από την συνουσία, ενώ είναι γνωστό πως υπάρχουν χιλιάδες άλλοι τρόποι, πιο ασφαλείς, για την δημιουργία μιας νέας ζωής.
Ακόμα και οι θρησκευόμενοι δεν έχουν καταλάβει το νόημα της άμωμης σύλληψης, που τόσο όμορφα περιγράφουν στην ιστορία της γέννησης του θείου βρέφους, όπου μια μήτρα παρθένα συνέλαβε τη νέα ζωή με αέρινο τρόπο, όπως οι μέλισσες και τα φυτά.
Για τον πιο φυσικό και ασφαλή τρόπο αναπαραγωγής, όπου θήλυ και άρρεν αναπαράγονται σε ένα σώμα, ούτε λόγος να γίνεται, ούτε καν ως ερώτημα.
Για τα ωάρια που ανάλογα με την θερμοκρασία αρρενοποιούνται ή θηλυκοποιούνται (χελώνες, ερπετά), απόλυτη σιωπή.
Η φυσικότερη τάξη θα ήταν η αυτό-αναπαραγωγή, ένα είδος κλωνισμού, ή ακόμα πιο απλά η θεϊκή εικόνα όπου ο Αδάμ γεννά την Εύα από το πλευρό του.
Είναι το ανθρώπινο παράδοξο να πιστεύει στις πιο ανόητες ιδέες σαν φυσική τάξη, με την βοήθεια των θεών και των αγγέλων –άντε λίγο και των μάγων που είδαν την θεία γέννηση και υποτάσσουν την λογική στο παράλογο.
Η αναπαραγωγή που θεωρούν οι θρησκείες ως την πιο φυσική και αναγκαία εντολή του είδους μας, αλλά και πολλών άλλων ειδών του πλανήτη, είναι ευλογημένη από θεούς και εκκλησίες γιατί ενοχοποίησε την φυσική συνουσία και την επιθυμία (ορμή) που την προκαλεί. Είναι τόσο αντιφατικό οι εντολείς του «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» να ενοχοποιούν τη μόνη κατ’ αυτούς φυσική πράξη για αναπαραγωγή με τόσες τιμωρητικές εντολές.
Τι είδαν τότε οι άνθρωποι του Θεού και του Θείου Πνεύματος που τους τρόμαξε για να καταραστούν το ανθρώπινο γένος, ενώ το ζωικό βασίλειο το άφησαν στην άκρη της τιμωρίας;
Μια πιθανή εξελικτική εξήγηση είναι πως φοβήθηκαν το ανεξέλεγκτο πάθος των ανθρώπων, που υποτάχτηκε στην ανιδιοτελή εντολή του έρωτα, για τον άλλο άνθρωπο και όχι για τον «Θεό» που αυτοί νόμιζαν ότι εκπροσωπούσαν.
Ακόμα και αυτός που σταύρωσαν ως Υιο Μονογενή, δεν είχε πει ποτέ για την αμαρτία των σωμάτων, αντίθετα συγχώρησε τους αδαείς, φοβικούς δούλους των ναών με «ἄφες αὐτοῖς οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσιν» -εάν αληθεύει η φράση αυτή και δεν ήταν κατασκευή μιας κυρίαρχης ιδεολογίας, που είχε ιεροποιηθεί για να απειλεί τους ταπεινούς τω πνεύματι υπηκόους των εξουσιών.
Κρατώ το σοφό οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσιν γιατί αν μετρήσουμε την ερωτική ζωή του ανθρώπου σε οργασμούς, οι αριθμοί θα μας απογοητεύσουν ∙ σε μια ζωή πενήντα ετών θα απολαύσουμε δέκα περίπου ώρες οργασμού και ηδονής (υπόψιν πως ο μέσος οργασμός δεν διαρκεί πάνω από δέκα δευτερόλεπτα το πολύ).
Κι όμως, γι’ αυτό τον ελάχιστο χρόνο ηδονής οι άνθρωποι –και τα ζώα βέβαια- σκοτώνονται, σφάζονται, παντρεύονται, κάνουν παιδιά και ζουν δυστυχισμένοι συνήθως, πλην ελαχίστων στιγμών ευτυχίας ή χαράς η οποία συνήθως δεν περιγράφεται με λόγια.
Το παράδοξο της σκέψης του σοφού ανθρώπου (Homo Sapiens) είναι πως μια πράξη αυθόρμητη, ανιδιοτελής και ηλίθια πολλές φορές, γίνεται κόλαση για την πραγματική ζωή ∙ σκεφτείτε χωρισμούς, διαζύγια, παιδιά, μοίρασμα περιουσιών, πολέμους των εθνών και κρατών για μια Ωραία Ελένη ή και μια μεγάλη πατρίδα, πιο δυνατή και πιο όμορφη από την Τροία του πρώτου παραμυθά, του Ομήρου.
Πόσο ευφυείς ήταν κάποιοι αρχαίοι σοφοί που χρέωναν τις αμαρτίες του έρωτα σε άλλους, θεούς και ημίθεους, κρατώντας τον ρόλο του μοναδικού θεού, του νου τους («νους ημών εν εκάστω θεός»).
Τότε οι κοινοί θνητοί ήταν ευτυχείς και απενοχοποιημένοι ∙ μετά παρέδωσαν τον θεό του νου τους στις εκκλησίες και τις θρησκείες και ζουν πλέον ως δυστυχείς και αδαείς.
Αυτή η σύγχυση του νου από τότε μπερδεύει τα λάχανα με τα κουνουπίδια. Μπερδεύει δηλαδή τον έρωτα, το πάθος για ζωή, με εντολές όπως την αναπαραγωγή πληθυσμού που καμιά σχέση δεν έχει με την παραγωγή του έρωτα. Φαντάζεστε την εντολή «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» να γίνεται «ερωτευτείτε αλλήλους» σαν διαταγή για το πιο άγριο και μυστικό τοπίο της ζωής , του έρωτα της Διοτίμας;
Οι ανόητες ιδέες των Homo non Sapiens όμως ξέρουν πως το σεξ δεν έχει σχέση ούτε με πάνες, ούτε mε ξενύχτια και κλάματα παιδιών αλλά με τον ρομαντισμό, με τη μαγεία, με την απόλαυση, με την ομορφιά της ζωής, με ότι ονομάζουν οι άνθρωποι ευτυχία (καλή τύχη δηλαδή).
Το μόνο «θέλω» του ανθρώπου που τον ξεχώρισε από τα ζώα δεν είναι βέβαια η αναπαραγωγή, ούτε ο οίστρος που καλεί τα κανονικά ζώα να συνευρεθούν άπαξ ή δις ανά έτος με εντολή την οσμή της περιόδου του θηλυκού, μια πρωτόγονη εντολή καθόλου ανθρώπινη και βεβαίως καθόλου ιδιοφυής.
Δείτε τα σκυλιά σας πως περιμένουν στην σειρά να πάρουν αυτή την ελάχιστη ηδονή για βάτεμα και αναπαραγωγή: λειτουργούν σαν ρομπότ, χωρίς καμιά διανοητική εργασία και σπατάλη φαιάς ουσίας.
Το πιο ανθρώπινο και πολιτισμένο κομμάτι του Homo Sapiens είναι το ενδιαφέρον του για τον ερωτισμό που ποτέ δεν συσχετίζεται με την αναπαραγωγή, παρά μόνο όταν δίνει το σπέρμα του στην εξωσωματική μονάδα, που κάνει πιο πλούσιους τους γιατρούς και όχι τα έθνη.
Κανένας κανονικός άνθρωπος την ώρα που ερωτεύεται δεν σκέφτηκε το μόμολο που θα κάνει, γιατί απλά ούτε το ξέρει, ούτε το θέλει. Η αναπαραγωγή είναι μια Δαρβινική και πρωτόγονη εντολή, ντυμένη όμως από πρωτόγονες ιδεολογίες, συνήθως θεϊκές, αφού οι άνθρωποι χρόνια πριν ήταν υποχρεωμένοι να υποτάσσονται στη μαγική σκέψη, για να ερμηνεύσουν τον εχθρικό κόσμο γύρω τους.
Άρα εχθρός της σκέψης του όρθιου ανθρώπου ήταν η αναπαραγωγή που φάνταζε θεϊκή εντολή απέναντι σε όλες τις καθημερινές προκλήσεις της πρωτόγονης ζωής.
Επειδή τελευταία με το θέμα της φυσικής τάξης, όπου μόνο το άρρεν και το θήλυ δικαιούνται την αναπαραγωγή και μόνο μέσω της συνουσίας, που είναι και η πιο δύσκολη και, τις περισσότερες φορές, ανεπιτυχής διαδικασία για τη γέννηση ενός παιδιού.
Εάν η φύση ήταν σοφή όπως πιστεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι, πως αποφάσισε η αναπαραγωγή να γίνεται με τη συνουσία και μόνο; Θα έπρεπε να είχε προβλέψει τα οιστρογόνα και ανδρογόνα που πυροδοτούν την επιθυμία (άρα και εμμέσως την αναπαραγωγή) να μην εκκρίνονται τις ώρες που κοιμούνται οι άνθρωποι, τις ώρες της αυγής, αλλά το βράδυ που συνήθως οι άνθρωποι στη μεγάλη πλειοψηφία συνηθίζουν να κάνουν σεξ (ο έρωτας και η επιθυμία γεννιούνται στα σκοτάδια της φαντασίας, γι’ αυτό και οι άνθρωποι κλείνουν τα φώτα για να βγάλουν τα μάτια τους).
