Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει πάρει τροπή που ούτε το Κίεβο ούτε και η Δύση επιθυμεί αλλά πίσω από την ανάγκη για άμεση και ουσιαστική ενίσχυση του Ζελένσκι θα πρέπει να αναζητηθούν και τα γιατί βρισκόμαστε σήμερα εδώ.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται και τα μέτωπα πολλαπλασιάζονται ειδικά στα ανατολικά όπου οι δυνάμεις της Μόσχας έχουν καταφέρει να αντισταθούν στην Ουκρανική αντεπίθεση, να εξαντλήσουν τα αποθεματικά του Κιέβου σε όπλα και στρατιώτες και σήμερα να χτυπούν με μεγαλύτερη επιτυχία από ποτέ στρατηγικούς στόχους του Ζελένσκι σε πολλά από τα σημεία «κλειδιά». Η Ρωσία έχει καταφέρει μέσα από δύο χρόνια σημαντικών απωλειών να οργανώσει αρχικά τον ανεφοδιασμό και στη συνέχεια την άμυνα των δυνάμεών της με τρόπο που ξεφεύγει από τις πρακτικές του Β’ Παγκοσμίου που εφάρμοσε κατά τον πρώτο χρόνο της εισβολής.
Οι δυνάμεις του Πούτιν έχουν επίσης χαρτογραφήσει όλες τις αδυναμίες της ουκρανικής άμυνας άσχετα εάν αυτό έχει κοστίσει χιλιάδες ζωές στρατιωτών της (μισθοφόρων ή εφέδρων). Η Ρωσία έχει επίσης βρει, προς το παρόν και συμμάχους πρόθυμους να της πουλήσουν οπλικά συστήματα με την ίδια να βρίσκεται εν μέσω σχεδόν ολοκληρωτικού αποκλεισμού. Το βασικότερο που έχει κατακτήσει όμως το Κρεμλίνο σήμερα είναι να έχει δημιουργήσει ερωτηματικά πρώτα εντός του στενού κύκλου του Ζελένσκι και σε δεύτερο χρόνο σε βασικά μέλη της συμμαχίας που στηρίζουν από την αρχή την ουκρανική προσπάθεια.
Τα λάθη
Όχι, η Δύση δεν είναι πιθανό να αφήσει στο άμεσο μέλλον, ανεξάρτητα από το εκλογικό αποτέλεσμα στις ΗΠΑ τον ερχόμενο Νοέμβριο, γιατί βασικά κανένας δυτικός ηγέτης δεν επιθυμεί να δει τον Πούτιν να ορθώνεται απέναντί του έμπρακτα νικητής στον πιο σκληρό πόλεμο του 21ου αιώνα… Τα ερωτηματικά πάντως υπάρχουν και σε αυτά θα πρέπει ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι σύντομα να δώσει πολλές και κυρίως πειστικές απαντήσεις. Το παρόν κείμενο δεν γράφεται απλά για να δείξει πως υπάρχουν κακώς κείμενα και στο Κίεβο, αλλά κυρίως για να ριχθεί φως σε μία από τις λανθασμένες όπως αποδεικνύεται κινήσεις του Ουκρανού Προέδρου.
Τον τελευταίο μήνα όλο και περισσότεροι δυτικοί αναλυτές σημειώνουν και επιχειρηματολογούν στο ότι ο Ουκρανός Πρόεδρος έκανε ένα αλλά πολύ σημαντικό λάθος σε επίπεδο επιλογών κατά την διάρκεια του πολέμου. Η πόλη των μόλις 7.000 κατοίκων που αποτέλεσε επίκεντρο των πιο σκληρών μαχών μέχρι σήμερα στο ρωσοουκρανικό πόλεμο, η Μπάχμουτ, λογίζεται επίσημα πλέον ως το σημείο καμπής και ως η αρχή της πτώσης για τους Ουκρανούς τόσο στα πεδία όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Διαρροή δεν έχει υπάρξει και δύσκολα θα υπάρξει για τους ακριβείς λόγους που οδήγησαν στην απόλυση – απομάκρυνση του αρχηγού του στρατού της Ουκρανίας πριν από λίγους μήνες αλλά φαίνεται πως το ρήγμα ανάμεσα στους δύο άνδρες ήταν η στάση που θα επέλεγαν να διατηρήσουν στην διαχείριση της Μπάχμουτ.
Γερμανοί και Αμερικανοί αναλυτές τόνισαν πρόσφατα σε αμερικανικά μέσα πως από στρατιωτικής πλευράς οι ουκρανικές δυνάμεις θα έπρεπε να αποχωρήσουν από την μικρή πόλη τον Φεβρουάριο του 2023 και πως η παραμονή τους και η άμυνα μέχρι τον Μάιο του ίδιου έτους ήταν εσφαλμένη. Σημειώνουν πως οι Ουκρανοί στο Μπάχμουτ επέλεξαν να θυσιάσουν το πιο αξιόμαχο κομμάτι του στρατεύματός τους και ένα τεράστιο τμήμα από το δυτικό αποθεματικό σε όπλα την ίδια ώρα που η Μόσχα έστελνε στο σημείο ορδές από άνδρες της Wagner οι περισσότεροι στρατολογημένοι τους πρώτους μήνες της εισβολής από τις φυλακές της Ρωσίας.
Η σύνδεση με την Μπάχμουτ
Σήμερα Wagner δεν υπάρχει οι απώλειες στη Μπάχμουτ δεν έχουν κοστίσει τίποτε άξιο λόγου στο Κρεμλίνο και ο Πούτιν έχει απαλλαγεί και από τον Πριγκόζιν τον άνθρωπο που βιντεοσκόπησε από την μικρή πλατεία της ουκρανικής κωμόπολης το μήνυμα της νίκης των Ρώσων. Ακόμη ένα ζήτημα που φαίνεται να μην επαληθεύεται και συνδέεται με τη Μπάχμουτ είναι και το ότι ο Ζελένσκι προσωπικά έδωσε εντολή παραμονής μέχρι το τέλος στις επίλεκτες δυνάμεις του στρατού του στο σημείο όταν στην Μαριούπολη σωστά και έγκαιρα είχε διατάξει την αποχώρησή τους αφήνοντας μόνους εντός του εργοστασίου Άζοφσταλ του μαχητές των Azov. Η Μαριούπολη ήταν όμως κομβικό λιμάνι για τους Ουκρανούς στην θάλασσα της Αζοφικής ενώ η Μπάχμουτ αποδεικνύεται πως τελικά δεν είχε την στρατηγική θέση που ο Ουκρανός Πρόεδρος ισχυριζόταν καθώς οι ρωσικές δυνάμεις δεν έχουν κάνει προέλαση προς τα δυτικά από το συγκεκριμένο σημείο.
Σήμερα το βάρος που πέφτει στον Ουκρανό Πρόεδρο είναι μεγαλύτερο από ποτέ καθώς δεν αρκεί δυστυχώς μόνο ο αγώνας των ανθρώπων του και το αίμα αμάχων που καθημερινά χύνεται στην Ουκρανία για να πειστούν οι δυτικοί να συνεχίσουν να στηρίζουν τον αγώνα τους. Πλέον ζητούνται αποδείξεις πως όπλα και χρήματα θα χρησιμοποιηθούν με τρόπο αποδοτικό στα πεδία, εκεί που τα αποτελέσματα είναι πάντοτε αμιγώς δύο, νίκη και ήττα…
