H απίστευτη ιστορία στρατιώτη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που ετάφη χωρίς τον εγκέφαλό του

Η ιστορία του Σκωτσέζου στρατιώτη Ντόνι ΜακΡέι, που πέθανε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως αιχμάλωτος πολέμου, αποκαλύπτει μια συγκλονιστική και μέχρι πρότινος άγνωστη πτυχή της ιστορίας.

Ο Ντόνι, που υπηρέτησε στο βρετανικό στρατό, πέθανε το 1941 στο νοσοκομείο αιχμαλώτων πολέμου σε ηλικία 24 ετών, μετά από μια σπάνια νευρολογική ασθένεια.

Όμως, σχεδόν 80 χρόνια αργότερα, η οικογένειά του ανακάλυψε ότι το σώμα του είχε ταφεί χωρίς τον εγκέφαλo του.

Ο Ντόνι ΜακΡέι γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Γκέιρλοχ της δυτικής Σκωτίας.

Στην οικογένεια του επικρατούσε η αγάπη για τη μουσική και η παράδοση της γκάιντας, ενώ οι ίδιοι ήταν γνωστοί για την τέχνη τους στη ραπτική.

Παράλληλα, ο Ντόνι είχε όνειρα να δημιουργήσει μια επιχείρηση ραπτικής στην περιοχή του Πέρθσαϊρ.

Ωστόσο, με την κήρυξη του πολέμου το 1939, εντάχθηκε στον στρατό και πήγε στο πεδίο της μάχης.

Η σπάνια πάθηση που του κόστισε τη ζωή, η Παράλυση του Λαντρί (ή σύνδρομο Guillain-Barré), εκδηλώθηκε με ταχύτητα και προκάλεσε πλήρη παράλυση.

Η ασθένεια, αν και συνήθως δεν είναι θανατηφόρα, κατέληξε σε θάνατο για τον Ντόνι στις 6 Μαρτίου 1941 σε ένα Γερμανικό Ινστιτούτο Ερευνών στο Μόναχο, μετά που είχε πιαστεί αιχμάλωτος.

Λίγο μετά τον θάνατό του, πραγματοποιήθηκε νεκροψία στο σώμα του, καθώς οι Γερμανοί γιατροί ήθελαν να κατανοήσουν καλύτερα την ασθένεια που τον είχε πλήξει.

Αυτό που συνέβη στη συνέχεια σοκάρει. Κατά τη διάρκεια της νεκροψίας, οι Γερμανοί γιατροί αφαίρεσαν τον εγκέφαλο και μέρος του νωτιαίου μυελού του Ντόνι και τα απέστειλαν στο Ινστιτούτο Ψυχιατρικής Kaiser Wilhelm στο Μόναχο, όπου χρησιμοποιήθηκε για επιστημονική έρευνα.

Στη συνέχεια, το σώμα του ετάφη από τους Γερμανούς, και αργότερα, αφού οι Σύμμαχοι κατέλαβαν την περιοχή, το σώμα μεταφέρθηκε στο κοιμητήριο του Κοινοπολιτειακού Πολέμου στο Βερολίνο.

Ωστόσο, κανείς δεν γνώριζε τότε ότι είχε αφαιρεθεί ο εγκέφαλος του.

Αυτή η πρακτική, που φάνταζε φυσιολογική για την εποχή εκείνη, ήταν μέρος της επιστημονικής «ρουτίνας» που ακολουθούσαν τα ερευνητικά κέντρα της Γερμανίας, παρά τις ηθικές ανησυχίες που ενδέχεται να προκύπτουν σήμερα.

Η Δρ. Σαμπίν Χίλντεμπραντ, λέκτορας στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, σημείωσε ότι η αφαίρεση ιστού μετά τον θάνατο δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο εκείνη την περίοδο, αν και τώρα θα θεωρούνταν απαράδεκτο.

Η ανακάλυψη αυτή δεν περιορίζεται μόνο στον Ντόνι ΜακΡέι. Ο καθηγητής Βάιντλινγκ και η ομάδα του ανακάλυψαν τέσσερις ακόμη Βρετανούς αιχμαλώτους πολέμου, των οποίων οι εγκέφαλοι αφαιρέθηκαν για ερευνητικούς σκοπούς, χωρίς τη συγκατάθεση των οικογενειών τους.

Όλοι αυτοί οι στρατιώτες ήταν μεταξύ των περίπου 2.000 ατόμων, που είχαν αποσταλεί τα όργανα τους για έρευνα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου από τα κορυφαία ερευνητικά ινστιτούτα του Βερολίνου και του Μονάχου.

Το γεγονός ότι τα δείγματα αυτών των ανδρών παρέμειναν σε αρχεία μέχρι σήμερα εγείρει ερωτήματα για τις ηθικές παραβάσεις της εποχής, καθώς και για το γιατί δεν υπήρξε καμία ενέργεια για την επιστροφή αυτών των υλικών στις οικογένειες τους για δεκαετίες.

Εντούτοις, το έργο του καθηγητή Βάιντλινγκ και της ομάδας του προσφέρει ένα φως ελπίδας για τις οικογένειες, καθώς εργάζονται για την επανένωση των λειψάνων με τους στρατιώτες και την αποκατάσταση της τιμής τους.

Η ανιψιά του Ντόνι, Λίμπι, αναφέρει με συγκίνηση: «Είναι δύσκολο να πει κανείς πώς νιώθει. Πιστεύω ότι είναι πολύ φρικτό να το σκεφτείς, αλλά ταυτόχρονα είναι σημαντικό να μάθουμε την αλήθεια».

Αυτή η ιστορία φέρνει στην επιφάνεια τις σκοτεινές πλευρές της επιστημονικής έρευνας κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ μας υπενθυμίζει την ανθρώπινη ανάγκη για δικαιοσύνη και ηθική, ακόμα και όταν ο χρόνος έχει σβήσει πολλές από τις αδικίες.