Κρίση ή στημένο παιχνίδι η κόντρα Τσίπρα – Κασσελάκη; – Galaksias Portal News
Του ΠΚ
Τελικά , έστω και με καθυστέρηση, άρχισε το 4ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ . Πριν ακόμη καλά – καλά δρομολογηθούν οι συνεδριακές διαδικασίες τα μέλη και τα περισσότερα στελέχη βρέθηκαν να ακροβατούν μεταξύ μίας μη αναμενόμενης και εκτός διαδικασίας παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα και μίας οργισμένης απάντησης υπό τύπον διαρροής του περιβάλλοντος του Στέφανου Κασσελάκη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Για τον αμύητο στην ιστορία των εσωτερικών ρήξεων στην Αριστερά αλλά και στις σκηνοθετημένες συγκρούσεις, η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι. Ο Αλέξης Τσίπρας υπεδείκνυε στον ήδη αμφισβητούμενο Στέφανο Κασσελάκη να καταφύγει εκ νέου στην βάση του κόμματος αποζητώντας για 3η φορά μία ψήφο εμπιστοσύνης από τα κομματικά μέλη.
Για να είμεθα ειλικρινείς. Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν υπήρξε πολιτικός αλεξιπτωτιστής. Αντιθέτως. Πολύ συγκεκριμένα άτομα- παράγοντες τόσο της Ομογένειας όσο και της ημεδαπής ελίτ είχαν επιλέξει το άτομο αυτό, το είχαν ήδη προκρίνει και το είχαν τελικά προωθήσει στους κύκλους εκείνους που την κατάλληλη στιγμή θα τον αναδείκνυαν.
Το παρασκήνιο της επιλογής Κασσελάκη είναι οργιώδες. Τα άτομα που διακίνησαν την πρόταση περί ανάδειξης Κασσελάκη σε κεντρικό πρόσωπο στην αποκαλούμενη κυβερνώσα(;) Αριστερά είναι πασίγνωστα. Υπήρξαν «κουμπάροι», πολιτικοί νονοί» και πολιτικοί «ανάδοχοι». Την στιγμή που έπρεπε , όταν ο Αλέξης Τσίπρας απαξιώθηκε μετά από τρείς διαδοχικές εκλογικές ήττες, ο Στέφανος Κασσελάκης προωθήθηκε στην θέση του «από μηχανής ηγεμόνα» χωρίς πολιτικό παρελθόν, χωρίς πολιτικό παρόν και με ένα πολιτικό μέλλον στη βάση μίας ομιχλώδους «Υποσχετικής».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να αυτοδιαλύεται. Τα στελέχη πήδηξαν από το σκάφος. Μία νέα ηγετική ομάδα ξεπρόβαλλε και άρχισε να λειτουργεί με περίεργους κανόνες συμπεριφοράς.
Η μία κρίση διαδέχτηκε την άλλη. Δημοσκοπικά ο ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε. Πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ εξαϋλώθηκε. Ιδεολογικά ο ΣΥΡΙΖΑ στέρεψε. Εκείνη λοιπόν την ώρα της μεγάλης απαξίωσης , ο Αλέξης Τσίπρας επανήλθε. Με μία προσεκτική κίνηση προέτρεψε τον Κασσελάκη να προχωρήσει σε μία ακόμη αυτοϋπονόμευση.
Να επαναλάβει την εκλογή προέδρου του κόμματος. Η αποδοχή της αναξιοπρέπειας δηλαδή. Μόνον που ένα εικοσιτετράωρο πριν ο ίδιος ο Κασσελάκης είχε ξαφνιάσει το ακροατήριο του στην Πολιτική Γραμματεία προτείνοντας ή … εκβιάζοντας με την προοπτική επανάληψης της προεδρικής εκλογής από τα μέλη του κόμματος. Φοβερή ταύτιση απόψεων μεταξύ του πρώην και του νυν.
Θα αναρωτηθεί ο αφελής παρατηρητής. Μα τι έχει να κερδίσει ο Αλέξης Τσίπρας από ένα τέτοιο πολιτικό αφήγημα που παραπέμπει σε τσίρκο;
Είναι απλό. Ο μόνος ορατός στόχος μπορεί να είναι αυτός της αναδιοργάνωσης και επανασυσπείρωσης του αποδιοργανωμένου και απελπιστικά αποσυσπειρωμένου χώρου της Κεντροαριστεράς. Με μία ιδεολογική ηγεμονία της Δεξιάς όπως αυτή εκφράζεται από το δόγμα Μητσοτάκη, με μία ενισχυμένη αλλά κομματιασμένη Ακροδεξιά και με μία αποπροσανατολισμένη και φλύαρη σοσιαλδημοκρατία, το μέλλον της πρώην ηγεμονικής και ιδεολογικά κυρίαρχης «Δημοκρατικής Παράταξης» είναι το λιγότερο προβληματικό.
Αυτό το πολιτικό κενό, αυτό το πολιτικό ζητούμενο επιχειρεί να ανασυστήσει , θεωρητικά έστω, ο Αλέξης Τσίπρας. Σε αυτόν τον χώρο θα επιθυμούσε να ηγεμονεύει. Υπάρχει μία προϋπόθεση. Η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, αποτελούν τα προαπαιτούμενα.
Ο Στέφανος Κασσελάκης αποτελεί τον ιδιότυπο πολιορκητικό κριό που θα οδηγήσει τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ στην απαιτούμενη απαξίωση. Δεν πρόκειται για θεωρεία συνομωσίας αλλά για λογικό σενάριο.
Στο τέλος της ομιλίας του Στέφανου Κασσελάκη στο 4ο Συνέδριο θα ανακοίνωνε την πρόθεση του να προσφύγει στη Βάση του κόμματος για την επανεκλογή του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Όλα δηλαδή θα εξελίσσονταν κατ’ ευχήν. Όπως υπέδειξε ο Αλέξης Τσίπρας. Όπως είχε σχεδιαστεί η όλη επιχείρηση από την αρχή όταν το σκηνικό στήνονταν στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ.
