Εδώ και περισσότερους από έξι μήνες εντός του Παλαιστινιακού θύλακα στη Γάζα η καταστροφή σε κάθε επίπεδο είναι η κυρίαρχη συνθήκη. Το «Μαύρο Σάββατο» της 7ης Οκτωβρίου, η εισβολή της Χαμάς σε ισραηλινά εδάφη και το αιματοκύλισμα που ακολούθησε έφεραν μία από τις πιο συντριπτικές σε στρατιωτικό, οικονομικό και ανθρωπιστικό επίπεδο απαντήσεις από την πλευρά του Ισραήλ στα εδάφη από τα οποία ξεκίνησαν όλα.
Σήμερα εντός του θύλακα, με την κρίση να είναι πανταχού παρούσα σε κάθε επίπεδο και τον λιμό να απειλεί με αφανισμό όσους οι σφαίρες και οι βόμβες των ισραηλινών δυνάμεων δεν έχουν προλάβει, η Χαμάς και ο άμαχος Παλαιστινιακός πληθυσμός εξακολουθούν να μην μοιράζονται το μερίδιο από τις ευθύνες που τους αναλογούν.
Οι άμαχοι
Ο λαός, άμαχοι στο μεγαλύτερο μέρος τους έχουν πληρώσει ένα τεράστιο τίμημα σε αίμα και εξακολουθούν να πορεύονται σε μία περιοχή που δεν υπάρχει νερό και τροφή για κανέναν. Την ίδια στιγμή οι άνθρωποι που σχεδίασαν, ενορχήστρωσαν, υλοποίησαν και συνεχίζουν να διαπραγματεύονται για το μέλλον της περιοχής και των ανθρώπων που ζουν σε αυτή είναι είτε άφαντοι είτε στη Ντόχα.
Εδώ και έξι μήνες κανένας από όσους παραδέχθηκαν ανοιχτά πως είναι πίσω από την εισβολή στο Ισραήλ δεν έχει δώσει σημάδια ζωής. Κανένας επίσης δεν στέλνει μήνυμα έστω και σήμερα «αντίστασης» προς τους αμάχους που δοκιμάζονται με τρόπο βάναυσο, πρωτόγνωρο και ακραίο, τόσο από τον στρατό του Ισραήλ όσο και από τις συνθήκες που ο πολιτικός και στρατιωτικός βραχίονας της Χαμάς έφεραν με τις κινήσεις τους στην περιοχή απόλυτης ευθύνης τους.
Ναι, η Χαμάς έχει προκύψει ως απόλυτος κυρίαρχος της Λωρίδας μέσα από εκλογές αλλά σε κανέναν δεν αξίζει να ζει με τον τρόπο που σήμερα ζουν περισσότερα από 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι επειδή ψήφισε την λάθος πλευρά.
Οι διαπραγματεύσεις για κατάπαυση του πυρός
Σήμερα επίσης είναι για ακόμη μία φορά σε εξέλιξη διάσκεψη στο Κάϊρο με στόχο την κατάπαυση του πυρός στην περιοχή. Η Χαμάς που οι άνθρωποί της υποφέρουν περισσότερο από τον καθένα στη Γάζα δείχνει να μην βιάζεται να πει το ναι…
Χθές μάλιστα διέρρευσε ως απάντηση σε άλλη διαρροή από την Αίγυπτο πως δεν ξέρει εάν έχει 40 ομήρους που να πληρούν τα κριτήρια απελευθέρωσης που βάζει ως προτεραιότητα το Ισραήλ.
Ο θάνατος των τριών γιων του Χανίγιε από ισραηλινό βομβαρδισμό δίνουν ένα ακόμη «κίνητρο» για να πέσει «στα βράχια» ακόμη μία προσπάθεια εκτόνωσης της τεράστιας κρίσης. Η Χαμάς όμως είναι απόλυτα «λογικό» να κινείται με αυτό τον τρόπο, καθώς ακόμη και μετά από έξι μήνες σφυροκοπήματος δεν έχει χάσει η ίδια το παραμικρό. Το πλεονέκτημα των 129 ομήρων παραμένει στα χέρια της, το ηθικό πλεονέκτημα στους ισλαμιστές της ευρύτερης περιοχής είναι σε ιστορικό υψηλό, βρίσκεται για τα καλά και πάλι στο προσκήνιο τόσο του Ιράν όσο και της Αιγύπτου ως ισότιμος συνομιλητής και κανένα από τα αρχηγικά της στελέχη δεν έχει σκοτωθεί ή συλληφθεί. Η Χαμάς κερδίζει… Αυτό που θα πρέπει να μπει ξανά στο κάδρο παρά τις κινήσεις του Ισραήλ είναι το γεγονός πως όλα ξεκίνησαν από τη Χαμάς η οποία επιμένει να μην πολύ ασχολείται με τους περισσότερους από 30.000 δικούς της ανθρώπους που έχουν σκοτωθεί. Οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι θα πρέπει να αντιληφθούν πως για την αρχή που τους οδήγησε σε κανονικό ολομέτωπο πόλεμο με την πολεμική μηχανή του Ισραήλ είναι μεν «μάρτυρες» αλλά στο τέλος της ημέρας αναλώσιμοι…
Από την άλλη ούτε το Τελ Αβίβ «καίγεται» για κατάπαυση του πυρός γνωρίζοντας ξεκάθαρα δύο πράγματα: πρώτον πως εάν το ζήτημα της επιχείρησης σταματήσει σήμερα θα έχει χάσει περισσότερα από ποτέ και δεύτερον πως εάν η χερσαίες επιχειρήσεις περαιωθούν η Κυβέρνηση Νετανιάχου δεν θα έχει απολύτως κανέναν λόγο ύπαρξης για τους πολίτες του Ισραήλ…
Η στάση των ΗΠΑ
Ο μοναδικός πόλος που σήμερα αποδεδειγμένα έχει απτούς λόγους για να σταματήσει το χάος, η καταστροφή και ο θάνατος στη Λωρίδα είναι οι ΗΠΑ. Ο Τζο Μπάιντεν δεν έχει άλλο χρόνο μέχρι τις Προεδρικές εκλογές και το ζήτημα του κοστίζει σημαντικά στο εσωτερικό με τους Δημοκρατικούς να του προσάπτουν πως εξακολουθεί να μην «τραβάει τα λουριά» στο Ισραήλ και τους Ρεπουμπλικάνους πως χειρίζεται εντελώς λάθος μία κρίση στην οποία θα έπρεπε να δώσει ακόμη μεγαλύτερη «ευχέρεια» κινήσεων στο Νετανιάχου. Ο Αμερικανός Πρόεδρος εκτός των άλλων ως σοβαρός γνώστης της ιστορίας και των ισορροπιών στην περιοχή θέλει να περάσει η κρίση σε άλλο επίπεδο γρήγορα καθώς ξέρει πως όσο η φωτιά μαίνεται μπαίνει όλο και πιο έντονα στο κάδρο η ασύμμετρη δύναμη του Ιράν και μπορεί οι ΗΠΑ να μην φοβούνται την Τεχεράνη στρατιωτικά γνωρίζουν όμως πολύ καλά το τι μπορεί να προκαλέσει μία μεγαλύτερη κλιμάκωση με μία πιθανή ανάμειξή της στο πόλεμο, άμεσα ή έμμεσα.
