Πέθανε σε ηλικία 88 ετών ο Ελληνοαμερικάνος καλλιτέχνης Λουκάς Σαμαράς, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως «ο πατέρας των σέλφι» καθώς στα έργα του εξερεύνησε τη φωτογράφηση του εαυτού του και την εικαστική και ψηφιακή τους επεξεργασία.
Γεννήθηκε στην Καστοριά το 1936 ενώ μετανάστευσε με την οικογένειά του στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1948 και εγκαταστάθηκαν στη Δυτική Νέα Υόρκη στο Νιου Τζέρσεϊ. Παρακολούθησε το Πανεπιστήμιο Rutgers στο New Jersey από το 1955 έως το 1959, σπουδάζοντας κοντά στους καλλιτέχνες Allan Kaprow και George Segal. Ο Σαμαράς γνώρισε επίσης στο Rutgers τον συμφοιτητή του Robert Whitman, έναν καλλιτέχνη με τον οποίο θα συνεργαζόταν τα επόμενα χρόνια. Το 1959, σπούδασε ιστορία της τέχνης υπό τον Meyer Schapiro στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Τα τελευταία χρόνια οι αναφορές στο όνομά του πλήθαιναν στη χώρα μας, ενώ διοργανώθηκαν σημαντικές εκθέσεις αφιερωμένες στο έργο του. Άλλωστε σχετικά πρόσφατα, το 2009, εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Biennale της Βενετίας.
Συλλυπητήριο μήνυμα της Υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη για την απώλεια του Λουκά Σαμαρά
Πληροφορούμενη τον θάνατο του Λουκά Σαμαρά, η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη έκανε την ακόλουθη δήλωση:
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
«Ο Λουκάς Σαμαράς, ο “άνθρωπος που ήταν ο ίδιος του ο καμβάς”, όπως προσφυώς τον χαρακτήρισαν οι NewYorkTimes, υπήρξε πρωτοπόρος εικαστικός, που κατέκτησε, με το πολύπλευρο και διαρκώς ανανεούμενο έργο του, παγκόσμια ακτινοβολία. Καλλιτέχνης ανήσυχος σε όλη του την πορεία, πειραματιζόταν διαρκώς με νέα εργαλεία και τεχνικές, ξεκινώντας από τη ζωγραφική και τη γλυπτική για να περάσει γρήγορα στη φωτογραφία, επί πολλά χρόνια στην αναλογική και εσχάτως και στην ψηφιακή της διάσταση, ανάγοντάς τη σε κατ’ εξοχήν εκφραστική του δίοδο. Το έργο του Σαμαρά μοιάζει αυτοβιογραφικό, καθώς επικεντρώνεται στο σώμα του, που αποτελεί και το κύριο αντικείμενο των πειραματισμών του. Ο Σαμαράς φτάνει, όμως, πολύ πιο μακριά. Εκκινεί από τον εαυτό του, τον οποίο επανατοποθετεί, μετωνυμικά και απροσωποποιημένα, στη σιωπή και τη βουή της μεγαλούπολης, της οποίας αναδεικνύεται σε εικαστικό ανθρωπολόγο. Η δεξίωση και η οικείωση του έργου στην Ελλάδα υπήρξε σχετικά αργή, αλλά καθολική. Στους οικείους του απευθύνω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια».
