Ο Βαγγέλης Μαρινάκης εγκαταλείπει τον Ολυμπιακό και πάει μοναχός στο Άγιο Όρος – Galaksias Portal News

Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

*** Η ιδέα στριφογυρνούσε μέσα του εδώ και καιρό·
αυτός ο ευαίσθητος και λεπτεπίλεπτος άθρωπας αισθανόταν
ότι δεν άντεχε πια να ζει σ’ ετούτον τον σκληρόν κόσμο,
όπου οι «λεφτάδες» ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις,
προβαίνουν σε στοχοποιήσεις και απαγωγές δημοσιογράφων,
χρησιμοποιούν μαφιόζους ως σωματοφύλακες
και είναι μπλεγμένοι σε κάθε είδους εγκληματικές δραστηριότητες.
Κι ήταν κι αυτοί οι γκρινιάρηδες «γαύροι» που έκαναν ακόμη χειρότερη τη φάση,
αφού αρνούνταν να συνεχίσουν την αλόγιστη κατανάλωση σανού
και πλέον δεν ανέχονταν να έχει μετατραπεί ο Ολυμπιακός σε «πλυντήριο»,
ούτε σε εργαλείο για κάθε λογής «μανατζεροδουλειές».
Ποτάνα κενωνία, τι ξέρεις εσύ από «Ήθος»;

«Θα πάω να μονάσω…», έλεγε ξανά και ξανά στον εαυτό του.
«Θα πάω να μονάσω, να μη βλέπω αναρτήσεις που εκθειάζουν τον Κόκκαλη,
να μη βλέπω αναρτήσεις που αποκαλύπτουν τις καθαγιασμένες παπάτζες μου,
να μη βλέπω τον Μελισσανίδη και τον Σαββίδη να μού παίρνουν τούς τίτλους.
Ο γιατρός μού έχει συνταγογραφήσει δύο “κούπες” κατ’ έτος,
αλλά επί δύο συνεχόμενες σεζόν μένω χωρίς τη “φαρμακευτική αγωγή” μου
και στο τέλος θα πάθει κακό η υγεία μου.
Πώς να είμαι “κορακοζώητος” χωρίς τούς ταγμένους “κόρακες” τού παρελθόντος;
Έτσι όπως πάει, με βλέπω να με κουβαλάνε τέσσερα “κοράκια”.».

*** Μ’ αυτές τις μαύρες σκέψεις να τριβελίζουν το μυαλό του,
άκεφος και με κακό προαίσθημα,
στήθηκε την Κυριακή το βράδυ μπροστά στην τηλεόρασή του
για να παρακολουθήσει το κρίσιμο ντέρμπι Α.Ε.Κ.-Ολυμπιακός.
Βρισκόταν ήδη σε οριακή ψυχολογική κατάσταση, βρισκόταν ήδη στο μεταίχμιο τής έκρηξης,
όλα κρέμονταν από μία κλωστή·
όμως, πώς να σε κρατήσει μία κλωστή,
όταν δεν μπορεί να σε κρατήσει ούτε κάβος για υπερωκεάνιο..;

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Εν τέλει, το δυσοίωνο ένστικτο επιβεβαιώθηκε με τον πιο οδυνηρό τρόπο,
αφού η απεχθής «Κούλα» πήγε κόντρα στις «ερυθρόλευκες» δεήσεις
και πήρε τη νίκη με γκολ στις καθυστερήσεις
(να φανταστώ ότι προσέξατε και εκτιμήσατε τη ρίμα).
Ο απελπισμένος «Βαγγέλας» αισθάνθηκε να τού κουδουνίζει ο εγκέφαλος
και κατέφυγε για εξομολόγηση στο ρασοφόρο καταφύγιό του.

Ο μητροπολίτης Πειραιώς ήταν πάντα εκεί, πάντα έτοιμος να τον ακούσει,
πάντα έτοιμος να πει τα καλύτερα λόγια για αυτό το επίλεκτο μέλος τού ποίμνιού του.
Ο πεφωτισμένος ιερωμένος έχει επικριθεί από τα γνωστά ισλαμόδουλα παράκεντρα
που πολεμούν λυσσαλέα τον Χριστιανισμό και τούς εξέχοντες εκπροσώπους του,
με το ψευδεπίγραφο επιχείρημα ότι κυνηγάει αλύπητα τούς ομοφυλόφιλους
και -απ’ την άλλη- έχει πάντοτε ανοιχτή την αγκαλιά του
για εφοπλιστές που κατηγορούνται για εμπόριο ηρωΐνης.
Όμως, τι πιο λογικό να πράττει έτσι αυτός ο άγιος κατηχητής,
αφού -ως γνωστόν- η Ομοφυλοφιλία υπήρχε και στα χρόνια τού Ιησού,
ενώ η Ηρωΐνη ήταν τότε μία παντελώς άγνωστη έννοια
(εξ ου και δεν υπάρχει ανάμεσα στις «Δέκα Εντολές»
η οποιαδήποτε απαγόρευση για χρήση ναρκωτικών,
εξ ου και δεν υπήρχε στους τοίχους των κτηρίων τής εποχής
γραμμένο το σύνθημα «Οι Μπάτσοι πουλάνε την Ιησουΐνη»).

Η πόρτα τής εκκλησιάς εχτύπησε δυνατά, απαιτητικά, απεγνωσμένα.
Ποιος να ήταν μέσα στη νύχτα;
Ο Σεραφείμ πετάχτηκε από τον ύπνο,
εφόρεσε το πιο εντυπωσιακό χρυσοποίκιλτο άμφιό του
και άνοιξε εσπευσμένα τη θύρα φαντασιωνόμενος ότι θα ήταν η Νεράϊδα και το Παλληκάρι
που θα τον ικέτευαν να τούς παντρέψει.
Όμως, τα μάτια του έμελλε να φωτίζονταν ακόμη περισσότερο,
αφού αντίκρισε μπροστά του τον αγαπημένο του Ευάγγελο.
«Έλα μέσα, τέκνον μου…», τού είπε.
«Κάτσε να σού φέρω μια καπότα (κάπα) να βάλεις πάνω σου,
διότι είσαι μούσκεμα από τη βροχή.»
(δεν έβρεχε, αλλά από κεκτημένη στοργή γίνονται αυτά).

«Πάτερ μου, τι δυστυχία ζω απόψε. Πάτερ μου, δεν αντέχω άλλο.»,
είπε ο «Χερουβείμ»-Βαγγέλης και κατέρρευσε σε ένα στασίδι
που συνήθως χρησιμοποιεί ο Γιώργος Μπαρτζώκας για να εκτοξεύει πανοραμικά
τις αγαπησιάρικες επικλήσεις του στον Χριστό και στην Παναγία.
«Τι συμβαίνει, παιδί μου..; Ποιος καρ#@&%λης σού έδωκε πίκρα;
Πες μου ποιος είναι, να τον αφορίσω και να τού ευχηθώ τα Χείριστα.
Βουντού-βουντού, βουντού-βουντού, και μια καρφίτσα μαύρη,
τον Βάγγο όποιος στεναχωρεί, βαριά κατάρα νάβρει.».

Ο φαινομενικά σκληρός μα κατά βάθος ευάλωτος εφοπλιστής εξέσπασε σε κλάματα.
«Πάτερ μου, μάς έβαλε γκολ ο Ελίασον στο 91ο λεπτό, μετά από ασίστ τού Μάνταλου.
Μία ο Μάνταλος τής “Κ.Ε.Δ.”, μία ο Μάνταλος τής Α.Ε.Κ.,
έχω αρχίσει και βλέπω παντού “Μάνταλους”,
όπως ο Νίκος Σταυρίδης έβλεπε παντού “μουστακαλήδες” στην ταινία “Τα Κίτρινα Γάντια”.
Έχω αποκαμωθεί να τρώω τα “Κίτρινα… Μανίκια” τού Μελισσανίδη,
ακούω διαρκώς τη φωνή του να διασκευάζει την περίφημη φράση μου
και να ωρύεται “ΈΤΣΙ… Τέτοιο γαμήσι θέλανε τα μουνιά… Στο 91΄!”.
Κι έχω και τούς Άγγλους,
που όχι μόνο με κοροϊδεύουν επειδή κάνω τον σταυρό μου και φιλάω τα κομποσχοίνια μου
μπας και γλυτώσει η Νότιγχαμ τον υποβιβασμό,
αλλά δεν με αφήνουν να φτιάξω κι εκεί μία “οργανωσούλα”.
Από πού κι ως πού αυτές οι “αδερφές” οι Άγγλοι τολμούν να είναι “παντελονάτοι”;
Από πού κι ως πού αυτές οι “αδερφές” οι Άγγλοι δεν σηκώνουν τις νεοελληνικές ψευτομαγκιές;
Αυτές οι “αδερφές” οι Άγγλοι, αν βάλω τον Καραπαπά να τούς πετάξει μία φούστα,
αντί να προσβληθούν, θα την πάρουν και θα τη φορέσουν.
Τι είν’ αυτά τα πράγματα; Τα σκαμπό μου και τ’ αγγλίδια μου.».

Ο ιερεύς είχε δακρύσει μπροστά στο ανείπωτο δράμα που εξελισσόταν ενώπιόν του,
αλλά αμέσως μετά έμεινε αποσβολωμένος με την ανακοίνωση τής απόφασης
που είχε πάρει ο χαϊδεμένος του μαθητής:
«Πάτερ μου, εγκαταλείπω τον Ολυμπιακό. Θα πάω μοναχός στο Άγιο Όρος.».
«Τέκνον μου, έλα στα σύγκαλά σου. Δεν είναι απλή επιλογή ο Μοναχισμός.
Μήπως να πας καλύτερα να ζήσεις με τον γνωστό παλαιοχριστιανό,
ώστε -όποτε θέλεις- να έχεις επαφή με τον “Έξω Κόσμο”;».
«Το είχα σκεφτεί ως εναλλακτική λύση,
αλλά θα πετάει ειρωνειούλες ο “γατούλης” και θα λέει για ’μένα
“Μπούλης ήταν, μπούλης θα μείνει. Αυτός είπε “λαγούμι” (όταν ήταν) 20 χρονώ’.”.
Άρα, λοιπόν, πάτερ μου, η χερσόνησος τού Άθω είναι μονόδρομος,
αφού μού ταιριάζει -συν τοις άλλοις- και το όνομά της·
ήδη οραματίζομαι την αυτοβιογραφική ταινία “Ο Άθως και ο Επαγγελματίας Αθώος”.».
«Όπως επιθυμείς, Ευάγγελέ μου,
αρκεί να μην ξεχάσεις ότι το παγκάρι αυτού εδώ τού ταπεινού ναούλη
θα έχει εσαεί την ανάγκη σου και τον οβολό σου.
Και πού σκέφτεσαι να ασκητέψεις; Υπάρχουν πολλές μονές εκεί.».
«Τα έχω κανονίσει όλα.
Αρχικώς έλεγα να πάω στη μονή Εσφιγμένου,
αλλά επειδή τον τελευταίο καιρό έχω φάει μερικά σουβλάκια παραπάνω
και δεν είμαι τόσο σφιχτός και γραμμωμένος όσο ο Καραπαπάς,
θα πάω εν τέλει στη μονή Διορισμένου
για να θυμάμαι πάντοτε τα ωραία χρόνια
που ο Ολυμπιακός μου ήταν διορισμένος πρωταθλητής.
Εκεί θα είναι πνευματικός μου ο ηγούμενος Γκιρτζίκιος,
ο οποίος -σε μία επίσκεψή μου στο κελί του- μού είχε ρίξει τα “Ταρό”
και είχε βρει ότι στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν οσιομάρτυρας τής θρησκείας μας
κι είχα ως συνήθεια να κλοτσάω μπάλες στην αρένα τού Κολοσσαίου
για να διέκοπτα το μοβόρικο ματς “Λιοντάρια-Χριστιανοί 7-0”.
Είμαι βέβαιος ότι μαζί με τον συγκεκριμένο ηγούμενο,
σύντομα θα καταφέρουμε να βάλουμε το Άγιο Όρος και στο Στοίχημα,
προκειμένου να αυξηθεί κατακόρυφα ο θρησκευτικός τουρισμός στην περιοχή,
με πλήθος επισκεπτών από τη Μαλαισία.
Χριστιανισμός και “Over-Under” θα πορεύονται πλέον μαζί.».

Ε…, μετά από αυτήν τη συγκλονιστική εξομολόγηση ψυχής,
ο πεφωτισμένος ιερωμένος και ο πεφωτισμένος φα(σ)κελωμένος
καλούνταν τώρα να προσευχηθούνε για την επιτυχία τού μέγα τολμήματος,
οπότε αποχαιρετήθηκαν με αναφιλητά και ψιθυρίζοντας μ’ ένα στόμα-μια φωνή:
«Δι’ ευχών των αγίων ταγμένων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός,
Ελίασον και σώσον ημάς.
Αμήν.».

Ο Αθλητάμπουρας