Ένας μικρός παράδεισος και ένας μεγάλος μαγνήτης πολιτισμού
Ένα πλούσιο, ενδιαφέρον και πολύπλευρο πολιτιστικό καλοκαίρι ετοιμάζει η κοινότητα και οι τοπικοί φορείς του γραφικού Μύρτου, σε συνεργασία με τον Δήμο Ιεράπετρας, για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής, τους Έλληνες και τους ξένους επισκέπτες, που επιστρέφουν για τις ολιγοήμερες η πολυήμερες αποδράσεις τους , σε έναν τόπο που αγαπούν φανατικά.
Η καθιερωμένη πιά εκδήλωση IRUN και το μεγάλο «Γλέντι» του Πολιτιστικού Συλλόγου Μύρτου, οι LOCOMONDO και το διήμερο Φεστιβάλ Κρητικής Ζυθοποιίας στην μαγευτική παραλία, του Τουριστικού Συλλόγου Μύρτου, οι διαλέξεις διάσημων συγγραφέων όπως η παρουσίαση του βιβλίου της Victoria Hislop, ο Ψαρογιώργης με τη Νίκη Ξυλούρη, και τα «Καζανέματα» της Επιτροπής Πολιτισμού Μύρτου, οι εβδομαδιαίες προβολές κινηματογραφικών ταινιών στο γραφικό προαύλιο του Αγίου Αντωνίου της Δανειστικής Βιβλιοθήκης Κοινότητας Μύρτου και τα πολλά ποιοτικά lives των επαγγελματιών του Μύρτου και η Γιορτή Τουρισμού είναι ενδεικτικά μόνο μερικά παραδείγματα του πλούσιου και ποικίλου πολιτιστικού προγράμματος «Καλοκαίρι – 2024» του Μύρτου.
Η άριστη συνεργασία με τους διάφορους φορείς του Μύρτου, – Επιτροπή Πολιτισμού, Τουρισμού και Αλληλεγγύης Κοινότητας Μύρτου, Πολιτιστικός Σύλλογος, Ναυτικός Όμιλος, Τουριστικός Σύλλογος, Βιβλιοθήκη – αλλά και πολλών ιδιωτών – φέρνει ένα καλοκαίρι γεμάτο δραστηριότητες και εκδηλώσεις για τους ντόπιους και τους χιλιάδες επισκέπτες του Μύρτου! Είτε μουσικές, λαογραφικές, κινηματογραφικές, ή αθλητικές, υπάρχουν εκδηλώσεις για κάθε γούστο και κάθε ενδιαφέρον.
Η προθυμία όλων αυτών των φορέων και των ιδιωτών να συνεργαστούν και να υποστηρίξουν τις εκδηλώσεις και ο ένας τον άλλον είναι αξιοσημείωτη και αξιοθαύμαστη. Η συνεισφορά χρόνου και ενέργειας πολλών είναι το πραγματικό μυστικό της επιτυχίας πού κάνουν το όμορφο Μύρτος, ένα μαγνήτη πολιτισμού!
ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ Ο ΜΥΡΤΟΣ
Στα τέλη του 19ου αιώνα δεν υπήρχε ακόμα το χωριό Μύρτος, επειδή οι άνθρωποι δεν ζούσαν τότε, ακριβώς δίπλα στη θάλασσα, γιατί ήταν πολύ επικίνδυνο. Από τα νότια παράλια της Κρήτης περνούσαν πολλοί πειρατές, οι οποίοι έκαναν συχνές επιθέσεις στις ακτές. Μόνο όταν δεν υπήρχε πια αυτός ο κίνδυνος, άρχισε ο πληθυσμός των γύρω ορεινών χωριών να μετακομίζει κοντά στην ακτή.
Πολλοί από τους πρώτους κατοίκους του Μύρτου προέρχονταν από το χωριό Γδόχια, περίπου επτά χιλιόμετρα βόρεια. Και βέβαια η εξήγηση γι’ αυτήν την επιλογή τόπου είναι απλή. Ο Μύρτος ήταν από τότε ένα καραβοστάσι, το οποίο βρισκόταν στο δυτικό κόλπο της σημερινής παραλίας του Μύρτου. Έτσι τα τοπικά προϊόντα από τις γύρω περιοχές, μπορούσαν εύκολα να μεταφερθούν με βάρκες στο γειτονικό αστικό κέντρο, την Ιεράπετρα. Από εκεί πήγαιναν στην υπόλοιπη Κρήτη, αλλά και στο εξωτερικό, κυρίως στα βόρεια παράλια της Αφρικής.
Ο ΜΥΡΤΟΣ ΣΤΗ ΜΙΝΩΙΚΗ ΕΠΟΧΗ
Οι Μινωίτες υπήρχαν στην περιοχή, από την αρχή μέχρι το τέλος της Εποχής του Χαλκού, επί δυο ανακτορικές περιόδους. Άνθρωποι , οι οποίοι ονομάστηκαν πολύ αργότερα Μινωίτες, ήρθαν στο Μύρτος το 3000 π.Χ. Ήταν κτηνοτρόφοι και γεωργοί και έφεραν μαζί τους αγελάδες, πρόβατα, χοίρους και κατσίκες. Στη Νεολιθική Εποχή όλα τα εργαλεία τους ήταν κατασκευασμένα από πέτρα.
Το 2008 π.Χ. υπήρχαν δυο οικισμοί. Ο ένας είναι γνωστός με το όνομα λόφος του Πύργου, ακριβώς πάνω από την είσοδο του χωριού. Ο δεύτερος βρίσκεται περίπου ένα χιλιόμετρο ανατολικά, στο λόφο Φούρνου Κορυφή. Εκείνη την εποχή περίπου ήταν, που άρχισαν στη Κρήτη να χρησιμοποιούν το χαλκό, τον οποίον προμηθεύονταν από την Εγγύς Ανατολή. Στον Πύργο και στη Φούρνου Κορυφή χρησιμοποιήθηκε πέτρα, αλλά και χαλκός.
ΦΟΥΡΝΟΥ ΚΟΡΥΦΗ ΚΑΙ ΠΥΡΓΟΣ
Κατά τη διάρκεια των ανασκαφών στη Φούρνου Κορυφή, οι αρχαιολόγοι βρήκαν τα παρακάτω:
- λίθινα εργαλεία
- χάλκινα εργαλεία
- οι κάτοικοι καλλιεργούσαν αμπέλια και παρήγαγαν κρασί
- ίχνη από λάδι, υπήρχε λάδι για εκατό άτομα
- ήταν αγγειοπλάστες
- ήταν υφαντουργοί και κατασκεύαζαν ενδύματα
- πήλινο ειδώλιο μιας θεάς σε ένα από τα δωμάτια του οικισμού
- ενδείξεις εμπορικών συναλλαγών με άλλες κοινότητες, αλλά και άλλες χώρες
Έπειτα από τετρακόσια χρόνια, ο οικισμός, καταστράφηκε από μια πυρκαγιά. Οι κάτοικοι, για να σωθούν, έφυγαν, και δεν πήραν μαζί τους τίποτα. Δεν επέστρεψαν ποτέ. Για το λόγο αυτό, η Φούρνου Κορυφή είναι ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα για το πώς ζούσαν οι άνθρωποι στις αρχές της Εποχής του Χαλκού. Ο επισκέπτης μπορεί να δει ακόμα τα απομεινάρια των τειχών.
Ο οικισμός Πύργος δεν καταστράφηκε. Αναπτύσσονταν κατά τη διάρκεια δυο ανακτορικών περιόδων για τα επόμενα 1350 χρόνια. Ένα μεγάλο, όμορφο κτίριο με τη μορφή ενός ανακτόρου αποδεικνύει την τότε ευημερία του οικισμού. Η καταστροφή ήρθε το 1450 π.Χ., όπως σε όλο το νησί. Φημολογείται ότι ο λόγος ήταν η έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας στη Σαντορίνη, η οποία προκάλεσε την αρχή του τέλους της Εποχής των Ανακτόρων. Απομεινάρια του Αρχοντικού διακρίνονται ακόμα στο λόφο του Πύργου.
